زنگ هلو یک بیماری قارچی است که معمولاً روی برگ‌های درختان هلو و گاهی روی شاخه‌ها یا میوه‌های آن‌ها یافت می‌شود. بارندگی‌های مکرر می‌تواند شرایط مساعدی برای بیماری‌های قارچی مانند زنگ هلو را فراهم کند. محصول باغ‌های میوه‌ای که علائم شدید این بیماری را دارند می‌تواند به دلیل ریزش برگ‌ها، شکوفه‌دهی زودرس و جوانه‌زنی زودهنگام در اواخر پاییز، برای فصل بعد کاهش یابد و باغ‌داران را دچار خسارات اقتصادی قابل توجهی کند.
ترانزسلیا دیسکالر (Tranzschelia discolor) باعث بیماری زنگ در هلو می‌شود. این پاتوژن قارچی توسط هاگ‌های هوابرد که برای عفونت به رطوبت وابسته هستند، گسترش می‌یابد. درختان هلو زمانی که آب از طریق باران یا آبیاری برای مدت طولانی روی برگ‌ها باقی می‌ماند، بیشترین حساسیت را به عفونت‌های جدید نشان می‌دهد. روش‌های مدیریتی مانند بهداشت، پایش بیماری و استفاده از قارچ‌کش‌ها می‌توانند به کاهش اثرات نامطلوب این بیماری کمک کنند.
پاتوژن می‌تواند در شانکرهای شاخه یا روی برگ‌های زنگ‌زده که در طول زمستان روی درختان باقی می‌مانند، زنده بماند؛ در بهار، آن‌ها هاگ‌هایی تولید می‌کنند که یک اپیفیتوتیک را آغاز می‌کنند. هاگ‌ها با رطوبت کافی جوانه می‌زنند و ضایعات آب‌گرفته پس از ریزش گلبرگ‌ها روی چوب میوه‌دهنده یک‌ساله گسترش می‌یابند. این ضایعات متورم شده و ترکیده و شانکرهایی را تشکیل می‌دهند که به صورت تاول‌هایی با شکاف‌هایی به طول تا ¼ اینچ که به صورت طولی در امتداد پوست درخت قرار دارند، ظاهر می‌شوند. شانکرها معمولاً در قسمت بالایی و قرمز رنگ شاخه یافت می‌شوند و می‌توان آن‌ها را با یک ذره‌بین دستی ۲۰ برابری مشاهده کرد.
چند روز پس از ظهور ضایعات، توده‌های پودری قهوه‌ای زنگ‌زده از هاگ‌ها (urediniospores) در شانکرها تولید می‌شوند. اگر این توده‌های هاگ یافت شوند، بهتر است برای تأیید بیماری، نمونه‌ای از گیاه را به یک کلینیک تشخیصی محلی ارسال کنید، زیرا شانکرها ممکن است با آسیب تگرگ یا عدسک‌های بزرگ اشتباه گرفته شوند.
ضایعات برگ شایع‌ترین علائم زنگ هلو هستند و معمولاً پس از تشکیل شانکرها در بهار گسترش می‌یابند. ضایعات برگ می‌توانند در طول تابستان و پاییز ادامه یابند و شدت بیماری را افزایش دهند. اولین ضایعات برگ در نزدیکی شانکرهای شاخه یافت می‌شوند زیرا رطوبت ناشی از بارندگی یا آبیاری هاگ‌ها را به سوی برگ‌های نزدیک‌تر پخش می‌کند. در ابتدا، ضایعات به صورت لکه‌های زرد مایل به سبز کم‌رنگ در هر دو سطح بالایی و پایینی برگ توسعه می‌یابند. با پیشرفت بیماری، ضایعات در سطح بالایی برگ به لکه‌های زرد روشن و زاویه‌دار تبدیل می‌شوند. با بلوغ ضایعات، آن‌ها نکروتیک شده و منجر به ریزش برگ‌ها می‌شوند. ضایعات در سطح زیرین برگ‌ها توده‌های هاگ قهوه‌ای زنگ‌زده‌ای مشابه آنچه در شانکرهای شاخه مشاهده می‌شود، گسترش می‌دهند. سرانجام، در پایان فصل رشد، به دلیل ایجاد ساختارهای زمستان‌گذرانی ، ضایعات برگ ممکن است به رنگ قهوه‌ای تیره تا سیاه تبدیل شوند.
عفونت‌های برگ در اوایل فصل می‌توانند منجر به ریزش زودرس برگ‌ها، کاهش محصول و عفونت میوه در زمان برداشت شوند.
ضایعات میوه ممکن است در طول فصل رشد به دنبال علائم برگ ایجاد شوند؛ اگر واریته‌های دیررس کشت شوند، ممکن است ضایعات میوه مشاهده شوند. در میوه‌های نارس، زرد یا سبز، ضایعات ابتدا به صورت لکه‌های کوچک قهوه‌ای با هاله‌های سبز رنگ ظاهر می‌شوند. هنگامی که میوه بالغ می‌شود و رنگ پوست تیره‌تری پیدا می‌کند (سرخ)، هاله‌ها سبز-زرد رنگ می‌شوند. لکه‌ها به صورت فرورفته هستند و چند میلی‌متر به داخل میوه نفوذ می‌کنند. عفونت‌های متعددی ممکن است بر روی هر میوه ایجاد شود که می‌تواند منجر به عفونت‌های ثانویه توسط سایر گونه‌های قارچ‌ها و باعث پوسیدگی میوه شود.
زنگ هلو را می‌توان در بهار با درمان قارچ‌کش مدیریت کرد. اگر مشکل در سال گذشته شدید بوده، ممکن است در بهار چندین درمان با قارچ‌کش و به محض جوانه زدن درختان لازم باشد. به دلیل اینکه شرایط مرطوب گسترش زنگ را تسهیل می‌کند، آبپاش‌ها را به گونه‌ای تنظیم کنید که برگ‌ها خیس نشوند. آبیاری قطره‌ای بهترین گزینه است زیرا رطوبت باغ را به اندازه آبیاری با آبپاش یا میکروآبپاش افزایش نمی‌دهد.
برای مؤثر بودن، درمان‌ها باید قبل از شدید شدن علائم زنگ شروع شوند و ممکن است چندین بار استفاده از قارچ‌کش‌ها با روش‌های مختلف لازم باشد تا بیماری کنترل شود. اگرچه همه واریته‌ها می‌توانند به زنگ هلو مبتلا شوند، بررسی واریته‌های حساس‌تر ممکن است به تولیدکنندگان کمک کند تا بیماری را زودتر شناسایی کنند.
مطالب بالا از منبع زیر ترجمه و گرد آوری شده است:
Ligon, Courtney, Mercy Olmstead, and Philip Harmon. "Peach Rust: HS1263/HS1263, 6/2015. 2015.6 (2015): 5-5.